Het geluid van ransuil kuikens is te vergelijken met een piepende schommel die nodig gesmeerd moet worden. De eerste keer dat ik dit gekrijs hoorde ben ik midden in de nacht de straat op gegaan. Me afvragend of er een diertje voor het huis lag dat mijn hulp nodig had. Oog in oog met een egeltje, bleek het geluid uit de boom naast mij te komen. De boom waar al weken een uilenpaar zat, dus de conclusie was snel getrokken: de babies zijn geboren!
Het is halverwege maart als mijn vader ons erop wijst dat een uilenpaar al meerdere avonden rond één van de bomen voor het huis vliegt. Een periode lang hoorde we ze ’s avonds rondvliegen. Net wanneer we de honden gingen uitlaten in de schemering, hoorden we het klappen van de vleugels. Zo nu en dan konden we de contouren van papa en mama uil herkennen. Ik moet toegeven dat ik op dat moment al erg onder de indruk was en niet had verwacht dat we ze nog veel vaker zouden zien. Langzaam werd steeds duidelijker dat het stel een broedplaats zocht en ransuil kuikens wilden verwelkomen.
Volwassen uil in de boom
Het was eind maart toen de buurman ons erop wees dat de ransuil met enige regelmaat in één van de bomen voor het huis bivakeerde. Ik kan me nog goed herinneren dat mijn vader mij op een maandagochtend wakkermaakte omdat de uil goed zichtbaar was. In mijn pyjama op het veldje voor de deur, bewonderde ik de roofvogel. Wat een fantastisch beest en zo bijzonder dat wij hem van zo dichtbij konden bekijken.
Het nieuws over de uil in Zeewolde ging rond als een lopend vuurtje en sinds begin april staan er dagelijks groepjes mensen onder de boom. Het lijkt wel een drukke toeristische attractie voor jong en oud. Sommige mensen komen speciaal voor de uil naar deze kant van het dorp, waar anderen toevallig voorbijlopen en nieuwsgierig komen kijken bij de mensen onder de boom. Want ja; bijna iedereen is heel nieuwsgierig aangelegd.
Ransuil kuikens
Waar we de eerste weken nog geen last hadden van de uilen, werden ze halverwege mei steeds luider. Ik slaap aan de voorkant van het huis en lag nachten wakker van een schel piepend geluid. Me afvragend waar het vandaan kwam, stond ik midden in de nacht in mijn pyjama voor de deur. In eerste instantie leek het van een egeltje onder de lantaarn, maar dat beestje kon onmogelijk zoveel geluid produceren. Bovendien kwam het geluid niet van de grond, maar uit één van de bomen. Dé boom met het grote nest. Zouden we dan echt ransuil kuikens voor de deur hebben?
Inmiddels weten we het zeker: het antwoord is JA.
De twee zitten al weken in de bomen voor ons huis en we zien ze elke dag groter en groter worden. Inmiddels zitten ze al een paar bomen verderop en lijkt het erop dat ze steeds grotere afstanden kunnen vliegen. De eerste weken viel er nog wel eens één uit de boom, maar ik denk dat ze de takkeling (zo worden uilskuikens genoemd) fase inmiddels voorbij zijn.
Video
Naast tientallen foto’s maakte ik ook heel wat videobeelden van de ransuil kuikens. Die kun je hieronder bekijken.
