Voor opa

Dagelijks deelt het RIVM het aantal mensen dat in Nederland is overleden aan corona in de afgelopen 24 uur. Meer dan honderd mensen per dag verliezen de strijd van dit vreselijke virus. Iedere dag ben ik mij ervan bewust dat achter elk nummertje een volledig leven schuilt. Achter de cijfers die vandaag gedeeld gaan worden, schuilt ook het leven van mijn opa. De man die vijf kinderen opvoedde samen met de liefde van zijn leven, mijn oma. Tientallen jaren waren ze samen, bijna 65 jaar getrouwd. Ze reisden de wereld over en woonden in het buitenland, maar kwamen altijd weer thuis in hun geliefde Biddinghuizen. Waar bijna iedereen de familie Revet kende.
Hun leven verliep met ups en downs, vele ziekenhuis bezoekjes, het verlies van hun geliefde kleinzoon  Thijs en de diagnose Alzheimer. Toch sleepten ze elkaar er doorheen en bleven positief. Altijd wanneer ik mijn opa of oma vroeg hoe het ging, kreeg ik hetzelfde antwoord: het gaat goed, want we zijn nog bij elkaar.
Het is ook die liefde tussen mijn opa en oma die hem voor een moeilijke keuze heeft gezet. Zij moest naar een verpleeghuis omdat ze door de Alzheimer niet voor zichzelf kon zorgen. Hij koos ervoor om met haar mee te gaan. ‘’Al moeten we naar Maastricht, dat kan me niks schelen, zolang ik maar bij mijn vrouw kan zijn.’’ Hun laatste woonplek was gelukkig iets dichter bij huis en de afgelopen twee maanden hebben ze samen mogen wonen in Kraggenburg. In een zorginstelling voor ouderen met Alzheimer, waar ontzettend goed voor hen gezorgd werd.
Daar zat mijn opa dan, tussen 10 demente bejaarden én zijn grote liefde voor wie hij alles over had. Twee maanden hebben ze nog naast elkaar in slaap kunnen vallen, samen thee drinken en wandelen naar de geitjes in de tuin. Terwijl veel ouderen in ons land vereenzaamden, waren zij nog samen. Precies zoals ze elk obstakel in het leven overwonnen.

Een week geleden kwam het verontrustende bericht dat opa met corona in het ziekenhuis lag. Zijn laatste week bracht hij door in quarantaine, net als oma. Een oneerlijke strijd tegen het virus, die hij vol goede moed is aangegaan. Een week na zijn opname sprak hij voor een laatste keer met zijn vrouw. Hevig verzwakt en praten ging bijna niet meer, zijn laatste woorden aan haar waren simpel, maar zo veel betekenend: ik hou van jou.
Hun liefdes verhaal is ten einde, maar leeft voort in mooie herinneringen, mijn oma, vijf kinderen, elf kleinkinderen en een achter kleindochter. Opa jij mag nu naar Thijs toe en geef hem een hele dikke knuffel van ons allemaal.

Volg: