Coronavirus in Parijs, zo ervaar ik het om nu in de stad te wonen

Corona Parijs

Parijs valt onder één van de rode zones in Frankrijk, met betrekking tot het coronavirus. Vanuit Nederland wordt aangeraden om alleen voor een noodzakelijk bezoek de stad te bezoeken. Bij terugkomst wordt 10 dagen quarantaine aangeraden. Ook de Franse overheid heeft allerlei restricties ingevoerd om de verspreiding van het virus tegen te gaan. Zo is dragen van een mondmasker niet alleen verplicht in het OV, maar ook in alle openbare ruimtes en sinds 28 augustus ook op straat. Het land telt meerdere ‘rode zones’ (op het moment van schrijven zijn het er 29), waar het virus actiever is dan op andere plekken. Parijs is één van de rode zones en omdat ik in de Franse hoofdstad woon, deel ik graag mijn ervaring.

Allereerst denk ik, dat ik van geluk mag spreken dat ik tijdens de lockdown ‘veilig’ in Nederland zat. Onze intelligente lockdown stelde weinig voor in vergelijking met de aanpak van de Fransen. Zeker in een grote stad als Parijs, worden veel restricties opgelegd om het coronavirus tegen te houden. Tijdens de lockdown mocht men slechts een uurtje per dag het huis verlaten, moesten er papieren ingevuld worden voor je de deur uit ging en was er een maximale afstand die je mocht afleggen. De Parijzenaars mochten tijdens dat ene uurtje van huis, niet verder dan 1 kilometer bij hun huis vandaan. Deden ze dat wel, dan liepen ze het risico op een hoge boete.
Het resultaat hiervan is dan ook dat veel Fransen wekenlang binnen hebben gezeten.

Coronavirus restricties na de lockdown in Parijs

Half juni zijn de grenzen van het land weer open gegaan en men kon weer vrij rondreizen. Op dat moment was het dragen van een mondkapje, net als in Nederland, verplicht in het openbaar vervoer. Terwijl het dagelijks leven weer langzaam op gang kwam en mensen ‘net als vroeger’ vaker de deur uit gingen om leuke dingen te doen; Nam het virus weer toe. Het aantal positief geteste mensen ging omhoog en dat was een reden voor de Franse overheid en/of gemeentes om de regels aan te scherpen. 20 juli kwam de verplichting om in alle openbare gebouwen een mondmasker te dragen. Helaas had dit niet het gehoopte effect en zijn er steeds meer gemeentes die lokaal de regels verscherpen.
In de weken na de mondkapjesplicht in openbare ruimtes, werden er in Parijs steeds meer plekken in de open lucht toegevoegd aan de ‘verplichte zones’. Voor de inwoners en toeristen nogal verwarrend, want waar moet dat masker nou wel op en waar niet?
‘Om het lekker overzichtelijk te maken’ is het dragen van een mondmasker sinds 28 augustus overal in Parijs verplicht, dus OOK op straat.

Corona Parijs

Persoonlijke ervaring

Drie maanden geleden had ik nog nooit een mondkapje gedragen. Om eerlijk te zijn vond ik het altijd een beetje overdreven wanneer ik toeristen op straat zag lopen met een masker. Dat er ooit een dag zou komen waarop het dragen van een mondmasker ”normaal’ zou worden, had ik dan ook nooit verwacht. En om eerlijk te zijn, heb ik soms het gevoel dat we in een hele slechte science fiction film zijn terecht gekomen.
De eerste weken in de stad was een mondkapje alleen verplicht in het ov, net als in Nederland. Hier kon ik me prima bij neerleggen, want ik ben me ervan bewust dat de metro sowieso ronduit smerig is en het ventilatie systeem is slecht.
Het dragen van een mondmasker in openbare ruimtes vond ik minder prettig, maar het is iets waar ik weinig ‘last’ van had. Op dit moment heb ik geen baan en ben ik vooral thuis in ons eigen appartement. Ik ben weinig in openbare ruimtes en het dragen van een masker in de supermarkt vind ik prima. Tegelijkertijd kan ik me voorstellen dat het behoorlijk heftig is voor mensen die de hele dag met een masker op moeten werken. Zeker met de hittegolf afgelopen zomer.

Mondmaskers op straat

Het dragen van een mondmasker op straat vind ik  ronduit vreselijk. Ik ga regelmatig de deur uit om even een frisse neus te halen, maar met een masker op het ik het gevoel dat naar buiten gaan zinloos is. Je krijgt minder zuurstof binnen en het gevoel van frisse lucht inademen is totaal verdwenen. Sinds het coronavirus voelt Parijs aan als een totaal andere stad. Alles wat ik voorheen deed, zonder na te denken, komt nu met een schuldgevoel. Waarom zou ik zorgeloos op een vol terras gaan zitten, terwijl er wordt aangeraden zoveel mogelijk afstand te houden?
Nou moet ik zeggen dat ik de afgelopen twee weken niet in Parijs was en tijdens mijn vakantie op Corsica vrij weinig maskers heb gedragen. (Alleen in de supermarkt of in de steden op het eiland.) Sinds zondagochtend zijn wij terug in Parijs en na vier dagen ben ik het al helemaal zat. Ik heb geen zin om de deur uit te gaan en met een masker op te lopen. Wanneer ik op mijn eigen balkon sta, heb ik het gevoel meer ‘buiten’ te zijn, dan wanneer ik op straat loop.
Uiteraard houd ik me wel netjes aan alle regels. Vooral omdat ik als buitenlander in dit land verblijf, vind ik het belangrijk om mij aan te passen aan de lokale regels en wetten. Tenslotte is het mijn eigen keuze om hier te verblijven en als ik weiger een mondmasker te dragen op plekken waar het verplicht is, kan ik beter terugkeren naar Nederland.
Uiteraard hoop ik wel heel erg dat het aantal mensen dat besmet is met het virus gaat dalen en we straks weer ons ‘zorgeloze leven’ terugkrijgen. Tot zover dat kan.

Wil je meer lezen over mijn persoonlijke ervaringen, kijk dan op deze pagina.

Volg:
Delen:

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.